ใจหายนิดๆเหมือนกันนะ พอรู้สึกตัวก็เหลือเวลาอีกแค่วันเดียวแล้วที่จะต้องเดินทางจากประเทศไทยไปเรียนในต่างแดน และด้วยความวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างอาหารการกินและค่าใช้จ่าย (สำหรับเจ้าของบล็อคแล้วมันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลยล่ะ มัน "ใหญ่มาก" ส์ ) เมื่อคืนจึงได้ลองหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับอาหารและค่าใช้จ่ายต่างๆ ดู
ผลที่ได้จากการค้นหา...เอ่อ นี่ต้องไปต่อราคากับพ่อค้าแม่ขายที่เวียดนามเขาด้วยเร๊อะ!!!
ช็อคเล็กๆ ค่ะ เพราะปกติแล้วเป็นคนซื้อของไม่ค่อยจะต่อราคาเสียด้วยสิ แต่ถ้าเจอก๋วยเตี๋ยวที่คนในพื้นที่กินกัน 5,000 - 7,000 ดอง แล้วเราต้องจ่ายถึง 20,000 ดองนี่ก็ไม่ไหวหรอกนะ (กะจะฟันกันให้หัวกระเด็นเลยใช่ป่ะเนี่ย =.=)
อ่านๆ ไปพบประเด็นที่น่าสนใจที่ว่า "ซื้อของแบงค์ใหญ่ ไม่มีเงินทอน"
เอิ่มมมม แบบนี้ต้องพกเงินอย่าใหญ่เกินไปใช่ไหมเนี่ย
แล้วเวลาแลกเงินจาก USD เป็นดองน่ะ แลกได้นะ แต่ถ้าแลกจากดองกลับเป็น USD เขาว่ากันว่าอภิมหาแห่งความขาดทุน กดราคาแหลก!!!
แต่ยังไงซะ ที่กล่าวไปข้างบนนั้นก็ฟังๆ อ่านๆ ประสบการณ์ของคนอื่นๆ มาทั้งนั้นแหละค่ะ ของจริงจะได้เจอก็อีกสองวัน (เดินทางวันที่ 17 ค่ะ ถึงตอนประมาณบ่ายสองโมง) ทีนี้แหละจะได้พิสูจน์ด้วยตัวเองว่าคำกล่าวที่หลายๆ คนเขาเดินทางไปเที่ยวกันว่าไว้นั้น "จริงอยู่" สำหรับตอนนี้หรือเปล่า
ปล. ถ้าถ่ายภาพได้ก็จะอัพลงนะ แต่ใน feedback ตามอินเตอร์เน็ตเขาว่าบางที่ไม่สามารถถ่ายรูปได้ และถ้าเผลอไปถ่ายในสถานที่ที่เขาไม่ชอบการถ่ายรูปเนี่ย เขาจะทำหน้าตาท่าทางแปลกๆ และมองเราแปลกๆ ด้วยแอ๊ะ !!
No comments:
Post a Comment