ฮ่ายยยย เมาควันรถ!!

ย้อนความกลับไปเสียหน่อยเกี่ยวกับความสามารถในการขับขี่รถของคนเวียดนามที่ได้เคยกล่าวไป ว่าเขาบีบแตรกันมากมายก่ายกอง ถ้าเป็นที่เมืองไทยคงจะตะโกนถามไปแล้วว่า "จะบีบหาxxเหรอ" (เซ็นเซอร์เสียหน่อยเดี๋ยวจะไม่สุภาพ อิอิ)

หากใครได้เคยมาเยียบย่างเข้าเวียดนามคงจะรู้ว่ารถที่วิ่งอยู่บนถนน ไม่ว่าจะเป็นรถจักรยานยนต์ รถยนต์ส่วนตัว หรือรถประจำทาง รวมไปถึงรถจักรยานที่มีจำนวนมากมายจนตาลายไปหมด ไม่รู้ว่าจะมองซ้ายหรือมองขวาก่อนดีเวลาข้ามถนนเนี่ย แต่แปลกตรงที่ไม่ค่อยจะมีรถชนกันเสียเท่าไรเลย

...จนเมื่อตอนเที่ยงวันนี้...
เหตุการณ์เกิดขึ้น ณ สี่แยกทางข้ามไปยังมหาวิทยาลัย
ไม่ทันได้เห็นจังหวะที่เกิดเหตุเฉี่ยวกันระหว่างรถจักรยานยนต์กับจักรยาน...แต่ดูเหมือนว่ารถจักรยานยนต์จะเป็นฝ่ายขับเชวิ๊ดชว๊าดปาดหน้ารถจักรยาน (แหม ก็น้องเขาค่อยๆ ปั่น พี่จะไปพี่ก็ไปสิคะ ดันไปปาดหน้าน้องเขาอีก) ภาพที่ได้เห็นจะๆ เต็มๆ ตาเลยคือ สาวที่นั่งมากับรถจักรยานยนต์ทำท่าทางเหมือนกำลังโหวกเหวกโวยวายไม่พอใจอะไรสักอย่างนึงอยู่ แทนที่จะปล่อยให้ฝ่ายชายพาน้องที่พวกเขาเฉี่ยวไปส่งโรงพยาบาลเสียก่อน แต่ก็รอเวลาไม่นานเท่าไร (ประมาณ 8 นาที) ก็มีเสียงรถพยาบาลมายังที่เกิดเหตุ

แน่นอนว่าด้วยความที่ปกติก็ตื่นเต้นกันอยู่แล้วตอนข้ามถนน เมื่อได้เห็นเหตุการณ์อย่างนี้ ประกอบกับสภาพการจราจรเมื่อตอนประมาณหกโมงเย็นอีก...หวาดเสียวว่าจะโดนรถจักรยานยนต์ชนเสียเหลือเกิน

สภาพการจราจรที่ว่าเกิดขึ้น ณ สี่แยกที่เกิดเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันนั่นแหละค่ะ
เมื่อเป็นสี่แยก ก็ต้องมีสัญญาณไฟจราจรทั้งหมดสี่ทิศ
แน่นอนว่าการฝ่าไฟแดงเนี่ย มันก็เป็นอะไรที่ส่วนตัวเจ้าของบล็อคแล้วก็ทำเป็นบางครั้งเมื่อตอนเรียนอยู่ภูเก็ต (แบบว่าพี่เขาคันใหญ่กว่าฝ่าไป น้องคันเล็กๆ น้อยๆ ก็ขอตามติดไปด้วยนะ อิอิ) แต่สภาพของที่นี่คือ "คันเล็กคันใหญ่ ไฟกูจะแดงหรือไม่ กูไม่รู้กูไม่สน กูจะไป!!" เอาล่ะสิพอเป็นแบบนี้มันก็ติดกันหมดสิคะคู๊ณ นึกภาพว่ารถเยอะขนาดไหนให้คิดเสียว่าเป็นเวลาเลิกงานของคนกลุ่มนึง ขณะเดียวกันก็เป็นเวลาออกหาที่ทางรับประทานอาหารเย็นด้วย (เยอะแบบคูณสองอ่ะ) ติดกันอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงได้...แน่นอนว่าไปร่วมชะตากรรมติดกับเขาด้วย แต่ไม่ใช่ "รถติด" นะ แต่เป็น "ติดรถ" ไม่มีช่องให้เดินเลยพับผ่าสิ แล้วพอเราจะเดินผ่านด้านหน้ารถมันนะ มันบีบแตรใส่ (อ่าวเฮ้ย...ถึงกูไม่เดิน เอ็งก็ไปไม่ได้อยู่ดีแหละวะ จะบีบหาอะไรของเมิ๊งงงง!!!)

บ่นๆ เรื่องสภาพการจราจรไปแล้วก็มาถึงเมนูวันนี้ (อันที่จริงสามวันละ ฮ่าๆๆ)
เอิ่ม...ลืมถ่ายรูปไว้น่ะจ๊ะ ไว้เอารูปลงให้วันหลัง
เมนูที่ว่าคือ "ตามซ๊าก" (คนเวียดนามเขาเรียกงั้น) ลักษณะเป็นขนมปังวงกลมที่ถูกแบ่งสี่ แล้วผ่าตรงกลางไว้ใส่ไส้ ไส้ที่ว่าก็มี แตงกวา กระหล่ำม่วง หัวหอม ผักกาด(น่าจะนะ) แล้วก็เนื้อหมูหั่นบางๆ ราคาอยู่ที่ 18.000 VND - 38.000 VND แล้วแต่ร้านจ๊ะ (ร้านที่กินอยู่ขาย 20.000 VND เทียบปริมาณ รสชาด และราคาแล้วถือว่า "คุ้มมาก" อิ่มเหมือนทานข้าวไปมื้อนึงเต็มๆ แถมอยู่ท้องด้วยล่ะ)
รู้สึกว่าที่เมืองไทยก็มีนะ ส่วนเรียกว่าอะไรนั้นไม่ทราบเหมือนกันจ๊ะ มีใครทราบก็บอกหน่อยนะ ^^

และอีกเมนูที่ไปทดสอบรสชาดกันมาเมื่อตอนเที่ยงวันนี้ (ตามซ๊ากทานเมื่อตอนเย็นจ๊ะ หงุดหงิดรถติดมาก เลยลืมถ่ายรูปกันเลย แหะๆ) คือ เคเอฟซี!!!
รสชาดถือว่าผ่านเลยแหละ อร่อย และถึงรสเหมือนที่เมืองไทย (ตอนแรกลุ้นแทบแย่ว่าจะรสชาดออกมาแปลกๆ ไม่คุ้นเหมือนที่มาเลเซียหรือเปล่านะ) แถมเขามี Burger day ลดราคาเมนูเบอร์เกอร์กับทาร์ตไข่ในวันอังคารของทุกสัปดาห์ด้วยแหละจ๊ะ ถึงงั้นคนเวียดเขาก็ประหยัดกัน ร้านเลยไม่ค่อยแน่นเหมือนที่เมืองไทย (เชื่อสิถ้ามีวันรถราคาแบบนี้ "แน่นตายหอง" เลยพี่ไทยเราอ่ะ)

เริ่มง่วงนอนแล้วสิคะเนี่ย...งั้นก็ Au revoir, a demain ก่อนนะคะ ไว้หนหน้าคิดว่าจะอัพเป็นบล็อคเนื้อหาเรียนภาษาฝรั่งเศสแยกอีกบล็อคนึง อย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ ^^