หากย้อนเวลากลับไป....

...วันนี้ขอทำตัวเหมือนคนแก่เสียหน่อย...
...หากมองย้อนเวลากลับไป (จริงๆ ไปเปิดเจอบันทึกช่วงที่ส่งเอกสารและรอผลว่าจะได้มาเรียนต่อไหมนั่นแหละ) ณ ตอนนั้น...."ดีใจมาก" ที่ได้มีโอกาสจะได้เรียนทุนที่ไม่ต้องมีการใช้ทุน แถมยังได้ภาษาเป็นการเพิ่มเติมด้วย แต่ ณ ตอนนี้..."คิดผิดไหมนะ" ที่พาตัวเองมาเรียนที่นี่??

จริงๆ แล้วตัวเรานั้นอยากเรียน "บัญชี" แต่ทำไมมาเรียนด้าน "เน็ตเวิร์ค" เสียได้ล่ะ??
...ตอนแรกคิดว่า "ดี" เพราะได้เนื้อหาด้านคอม แถมได้เพิ่มภาษาฝรั่งเศสด้วย
แต่ตอนนี้รู้สึก "ไม่ดี" เพราะเมื่อหันกลับไปดูพ่อแม่แล้ว...แทนที่เราเรียนจบมา จะทำงานช่วยเหลือท่านได้ กลับทำได้แค่เรียน เรียน เรียน อย่างเดียว (เรียนตั้งแต่ 8.30-17.00 อยากจะหางานทำก็ไม่มีเวลา) แรกๆ ก็คิดว่า "ทำงานผ่านเน็ต" น่าจะได้แหละนะ...แต่เจอสภาพความเร็วอินเตอร์เน็ตแบบนี้สงสัยจะไม่ไหว หาความแน่นอนไม่ได้เสียด้วย...แล้วก็ตัดสินใจตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด แต่ความรู้สึกส่วนหนึ่งในใจลึกๆ ไม่ค่อยอยากเรียนแล้วเนี่ยสิ....น่าจะเป็นเพราะสภาพอากาศที่แตกต่างจากบ้านเกิดเมืองนอน ทำให้การทำกิจกรรมอะไรต่างๆ ดูยุ่งยากกว่า เลย "เบื่อ" ที่จะอยู่เสียล่ะมั้ง

ก่อนกลับมาเรียนต่อหลังจากเทศกาลเต็ต..."ตกเครื่องบิน"
...เป็นหนที่สองที่ตกยานพาหนะขนส่ง...(ครั้งแรกตกรถทัวร์กลับบ้าน จำได้เลยว่าเสียใจมาก รู้สึกแย่...แบบว่าใจมันกลับบ้านไปแล้ว) แต่หนนี้...ในใจลึกๆ คิดนะว่า "ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากจะกลับมาเลย"

หากแค่เพียงได้ยินเสียงพ่อแม่ที่คอยเป็นห่วง และหวังว่าเราจะเรียนได้จบ..."อืม เวลาอีกแค่สามปีมันดูจะนานก็จริง แต่ทุกปีก็ได้กลับไปหาท่านนี่นะ ต้องทำให้ดีที่สุด และจบให้ได้ตามกำหนดเวลา...อย่าให้มีผิดพลาดจนต้องทดเวลาเพิ่มไปอีกเด็ดขาด"

เมื่อบอกกับตัวเองได้อย่างนั้นแล้ว...ก็ดูตนเองจะมีความสุขกับการเรียนและการใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดนเพิ่มขึ้นมาอีกนิดหน่อย และมีความสุขกับความตั้งใจมากขึ้น เมื่อเพื่อนบอกข่าวการสอบ DELF A2 และ DELF B1 ในอีกสองและสามเดือนข้างหน้า...เมื่อสอบเสร็จก็จะได้พัก กลับบ้าน!!!

ทีนี้การสอบก็มี "ผ่าน" กับ "ไม่ผ่าน"...
...ถ้าผ่านก็เข้าเรียนคอร์สมาสเตอร์ได้...
...หากไม่ผ่าน ก็ต้องเรียนภาษาซ้ำอีกปี...(นึกแล้วสยอง ไม่อยากจะซ้ำ ไม่อยากเพิ่มเวลาในการอยู่ห่างบ้านเลยจริงๆ)

...เมื่อคิดได้แล้วก็จะตั้งใจเรียน...อย่างพอดี (อิอิ)
เพราะก่อนหน้านี้...รู้ตัวเองว่าเคร่งเครียดกับการเรียนเกินไป คิดแต่ว่า "อยากกลับ" "เบื่อ" "ไม่อยากอยู่แล้ว" มันเลยทำให้การใช้ชีวิตในแต่ละวันดู "น่าเบื่อ" และ "เคร่งเครียด" จนถึงกับ "ไม่มีความสุข"

...หากตกอยู่สภาวการณ์ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยง หรือหลบหนีได้แล้วนั้น การเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างปราศจากความเครียด และความทุกข์ จักทำให้ชีวิตในแต่ละวันของคุณน่าอยู่ขึ้นอีกนิดนึง...